Next Station
เรื่องเป็นเพียงจินตนาการส่วนบุคคล
ไม่ได้มีเจตนาทำให้ศิลปินเสื่อมเสีย
อ่านเพื่ออรรถรสนะคะ
“เอ้า ชน!!”
เสียงชนแก้วและเสียงสนทนาคนพนักงานไอทีแห่งหนึ่ง
ดังอย่างคึกครื้นลั่นร้านอาหารกึ่งคาราโอเกะที่พนักกลุ่มนี้จองเอาไว้เนื่องมาจากพนักงานกลุ่มนี้ทำโปรเจกต์ที่แสนโหดจบได้ตรงตามเวลาที่กำหนดเอาไว้
สภาพพนักงานหลายคนเริ่มกรึ่มหมดคราบพนักงานที่ต้องแต่งตัวสะอาดเรียบร้อยอยู่ตลอดเวลา
“เฮ้ย
ไอ้ซองอูแกจะกินแค่นั้นไม่ได้นะเว้ย พี่จินอูหัวหน้าใหญ่เลี้ยงทั้งที” เสียงจีซอง
พนักงานรุ่นพี่โวยวายใส่ องซองอู ที่เอาแต่จิบโซจูที่ล่ะนิดทั้งที่จินอูหัวหน้าใหญ่สุดงกเจียดเงินมาเลี้ยงทั้งที อันที่จริงจะเอาเลี้ยงก็ไม่ถูก
แกแค่เอาเงินมาระบายเพราะเจ็บใจแฟนเด็กที่แกดูแลมาตั้งนานบอกเลิกเพราะทำแต่งานไม่มีเวลาให้
ซึ่งพวกเขาก็ยินดีสนองให้อยู่แล้ว
“ไม่ว่ะพี่
ไม่อยากดื่มเยอะกลัวกลับบ้านไม่ไหวพรุ่งนี้ก็ต้องเข้าบริษัทตั้งแต่เช้าอีก
ขืนดื่มหมดนี้ผมตายพอดี” องซองอู พยายามปฏิเสธพี่จีซองที่ขยันส่งแก้วให้เขา
ขืนดื่มทุกแก้วที่พี่แกส่งมาให้เขาตายพอดี ไม่อยากลางานนะเว้ย คนดีครับ
“แดกเข้าไป
ไอ้ซองอู กูเลี้ยงมึงก็มีหน้าที่แดก”
“พี่จินอู ผมไม่ค่อยอยากกลัวเมาว่ะพี่
เมาแล้วหมาชิบ”
“กูดูแลเอง แดก!” พี่จินอูพูดพร้อมยัดแก้วเหล้า
ที่ดูก็รู้แล้วว่าชงเข้มเขาจะปฏิเสธก็คงไม่ได้
เอาเถอะถ้าพรุ่งนี้เขาไปสายก็บอกได้ว่าหัวหน้าเป็นคนยัดเยียด
“เฮ้ยย
โต๊ะนี้แม่งเอียงสัดใครมันตะแคงโต๊ะว่ะ กูแดกเหล้าไม่ถนัดโว้ย”
“มันไม่มีใครตะแคงโต๊ะ
แต่มึงนั้นแระที่นั่งตัวเอียง” จีซองบอกพลางดึงตัวซองอู ที่นั่งเอียงตัวไปมาแล้วโวยวายใส่โต๊ะ
นี่ขนาดมันกลัวเมานะ ยังเละเทะแบบนี้เลย
“พี่จินอูผมว่าวันนี้เรากลับก่อนป่าวพี่
ผมว่าไอ้ซองอูมันไม่ไหวแล้วว่ะพี่เมาอย่างหมา”
“กลับก็ได้กูไม่ไหวแล้ว
จีซองเอามันไปส่งด้วยนะ”
“ได้พี่
ปล่อยให้กลับคนเดียวมันคงไม่ถึงบ้าน”
“เออๆ
ฝากดูแลมันด้วยพี่ไปก่อนละกัน”
“ครับ กลับดีๆนะครับ” จีซองลาจินอูที่คาดหวังคงจะไปต่อจะว่าสงสารพี่จินอูก็สงสารนะหาเงินแทบตาบเพื่อเอามาให้เด็กที่เลี้ยงไว้ได้ใช้
แต่เด็กมันดันอยากได้เวลามากกว่า
เรื่องนั้นก็ช่างมันเถอะเขาควรจะสงสารตัวเองก่อนดีไหม
ซองอูมันเละเทะมากจะเอามันกลับรอดรึเปล่าเถอะ
“โว้ย
บอกไม่กินๆไง ถ้าไปสายทำไงจะเป็นพนักงานดีเด่นให้แม่ภูมิใจนะเว้ย
น้องซองอูคนนี้ตั้งใจทำงาน”
เสียงซองอูโวยวายใส่เสาไฟฟ้าข้างหน้าร้านอาหาร ใช่ ไม่ผิดหรอก
มันโวยวายใส่เสาไฟฟ้าชี้หน้าเอามือตีคล้ายกับว่าตบหัวคนอยู่ มันคิดว่าเป็นกูป่าวว่ะเนี่ย
“ซองอูเว้ย
มานี้ที่มึงคุยอยู่มันเสาไฟเลิกเอามือไปตีมันทีกูอายคนเดินผ่านโว้ย”
“ก็มันบังคับให้ผมกินเหล้าพี่
เนี้ยน้องซองอูไม่อยากกินซะหน่อย”
จีซองก็พึ่งรู้อีกอย่างเวลาซองอูเมาเนี่ยมันแทนตัวเองว่าน้อง
เออ ถ้ามันพูดตอนปกติคงขัดกับลุคปกติของมันไปเลย
แต่พอเวลาเมาถ้างอแงเป็นแมวง้าวเลย น้องซองอูอย่างงั้นน้องซองอูอย่างงี้จะพากลับแท็กซี่จะไม่เอา
โวยวายว่ามันปลอดภัยน้องอยากนั่งรถไฟฟ้ากลับมากว่า แล้วใครล่ะทีลำบากต้องแบกมันขึ้นรถฟ้าตามไอ้น้องซองอูเนี่ย
“พี่จีซอง
ไม่ต้องไปส่งน้องถึงบ้านก็ได้น้องว่า เอ้ย
ผมว่าผมโอเคขึ้นแล้วไปส่งกันไปกันมากว่าจะได้นอน”
“จะดีเหรอวะ
แน่ใจนะว่าแกไหว”
“ไหวสิพี่
กรึ่มๆไม่ถึงกับเมาแล้วแยกกันกลับเถอะพี่ก็เหนื่อยมาทั้งวัน”
“ก็ได้
พี่ก็เหนื่อยมากอยากพัก”
“ครับพี่
งั้นแยกกันตรงนี้ผมเปลี่ยนไปขึ้นอีกสายแปบเดียวก็ถึง”
“เออๆ
กลับดีๆพี่ไปแล้ว” จีซองบอกลาซองอูแล้วเดินลงสถานีไปเพราะเดินไปอีกหน่อยก็จะถึงที่พักของจีซองแล้ว
ซองอูที่แยกกับจีซองแล้วก็เดินอีกอีกฝั่งของสถานีเพื่อรอรถอีกสาย วันนี้เขารู้สึกว่ารอรถนานเป็นพิเศษในทุกวันเขาจะยืนรอไม่เกิน10นาที แต่นี้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่มีรถเข้าชานชาลาสักที
ขณะนี้มีเหตุฉุกเฉินนิดหน่อยจึงทำให้การเดินรถล่าช้า
ขออภัยท่านผู้ใช้บริการทุกท่านโดยรถจะเข้าชานชาลาไม่เกิน5 นาทีค่ะ
ซองอูได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่ประจำสถานีกล่าวชี้แจงเหตุที่ทำให้รถไฟฟ้าเข้าชานชาลาช้า
จึงพอคลายอารมณ์หงุดหงิดไปได้บ้าง
แต่ถ้าอย่างนี้คนก็ต้องแน่นแน่ๆ
แล้วพอครบเวลาตามเจ้าที่ได้แจ้งไว้รถก็เข้าชานชาลา เฮอะ
เป็นตามที่คิดคนแน่นอย่างกับปลากระป๋องเพราะดึกแล้วและซองอูก็เหนื่อยเกินกว่าจะมายืนรออีกจึงจำใจแทรกๆตัวเข้าไป ภายในรถไฟฟ้าแน่นไปหมด ซองอูพยายามขยับตัวหามุมที่ตัวเองพอยืนได้
ซึ่งมุมที่เขาหาได้เป็นมุมที่เขาต้องหันหน้าเข้าหน้าต่างรถจึงต้องหันหลังให้กับคนที่แน่นอยู่ในรถสำหรับเขามันดีนะ
อย่างน้อยได้มองออกไปนอกหน้าต่างก็ช่วยให้เขาผ่อนคลายลงบ้าง เขาเอาหัวพิงกับเสาแล้วหลับตาลงเพื่อพักสายตาแต่สักพักซองอูรู้สึกแปลกๆ
คล้ายกับว่ามีใครมายืนเบียดข้างหลังแค่ยืนเบียดมันไม่แปลกหรอกกับรถที่คนเบียดกันขนาดนี้แต่นี้
เขารู้สึกได้ว่าคนข้างหลังเขาพยายามสีหน้าขาขึ้งลงเข้ากับสะโพกของเขา
ซองอูเขยิบสะโพกหนีจากคนข้างหลังแต่คนนั้นกลับไม่ยอมแพ้ขยับตามเข้ามาติดๆและบดเบียดหน้าขาเข้ากับสะโพกเขาหนักกว่าเดิม
“อย่าขยับหนีสิ แปบเดียวก็จะเสร็จแล้ว” เสียงคนข้างกระซิบข้างหูของเขาเสียงนั้นเป็นเสียงทุ้มต่ำ
ลมหายใจกระเส่ารุนแรง ซองอูขนลุกขึ้นกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าคนข้างหลังเป็นผู้ชาย
“ไอ้เวร มึงจะทำเหี้ยไรของมึง”
“นิดเดียวเอง อย่าร้องนะถ้าร้องเจอหนักแน่”
“มึงคิดว่ากูกลัวมึงหรอ”
ซองอูเริ่มพูดเสียงดัง
เตรียมตัวจะโวยวายแต่ผู้ชายข้างหลังเบียดตัวเข้ามาจนลำตัวซองแนบไปกับหน้าต่างรถมันเอือมมือมาลูบทีเป้าของเขาและเอามืออีกข้างปิดปากของเขา บ้าชิบ
มือแม่งใหญ่ชิบหายแค่มือเดียวก็แทบปิดทั้งหน้าเขามิด
“บอกแล้วว่าอย่าร้อง
หนักแน่” มันบอกพร้อมขยับสีเป้ามันเขากับสะโพกเขาหนักขึ้น
ทั้ง
สีขึ้นลงและบ้างจังมันถอยออกแล้วขยับงัดเป้าของมันเสยขึ้นกับบริเวณร่องสะโพกมือข้างที่ลูบเป้าเขาขยับลูบขึ้นลงหนักหน่วงพร้อมบีบนวดปลุกให้เขามีอารมณ์ไปกับมัน
“ซี๊ด
ดีไหมชอบหรือเปล่าถ้าผมเอามือเข้าไปลูบมันตรงๆคุณจะรู้สึกดีกว่านี้อีกนะ”
มันเอามือมาแกกระดุมพร้อมรูดซิปกางเกงเขาลงและเอามือสอดเข้าไปในกางเกงไม่รอให้ซองอูได้พูดอะไร
มือนั้นขยับลูบไปตามเป้ากางเกงของเขาจับลำแท่งแล้วรูดมือเร็วขึ้นด้านหลังมันก็ขยับสะโพกเร็วขึ้น
“อึ่ก อื้ออ ยะ อย่า พอเถอะ” ซองอูได้แต่ครางอึกอักในลำคอ
“ทำไมล่ะ ไม่ดีหรอคุณก็ออกจะรู้สึดีดูสิมันสู้มือผมไปหมด
แฉะเยิ้มไปหมดแล้ว” มันเอามือรูดแรงแล้วไปที่ส่วนหัวของลำแท่งเขา
“อ๊ะ อึ่ก พอๆ พอแล้ว” เขาจะใจขาดแล้วตลกดีที่ไอ้โรคจิตทำให้เขารู้สึกดีขนาดนี้
ใกล้จะถึงอยู่
หร่อมล่อมันเล่นรูดจนเขาแทบคลั่งตัวเขายิ่งกระตุกสั่นมันยิ่งเอามือที่ส่วนหัวบริเวณรูท่อปัสสะวะ คล้ายกับจะเร่งให้เขาปลดปล่อย
หร่อมล่อมันเล่นรูดจนเขาแทบคลั่งตัวเขายิ่งกระตุกสั่นมันยิ่งเอามือที่ส่วนหัวบริเวณรูท่อปัสสะวะ คล้ายกับจะเร่งให้เขาปลดปล่อย
“ปล่อยออกมาเลยครับ แตกคามือผมเลยคนเก่ง” เก่งพ่อมึงสิ แม่งจะทนไม่ไหวแล้วถ้าปล่อยคามือมันโคตรอายเลย
แต่มันก็สุดจะทนแล้วไอ้โรคจิตหัวเราะเบาๆใส่ข้างหูเขาแล้วเร่งมือจนตัวเขากระตุกปล่อยน้ำสีขาวขุ่นใส่มือมันจนเลอะเทอไปหมด
“หึ โล่งรึเปล่าครับคนเก่ง”
มันว่าพลางก้มลงกดจูบข้างขมับเขา
ซองอูหมดแรงที่จะตอบมันได้ปล่อยให้โรคจิตใส่กางเกงให้มันเอามือมากอดเอวเขาให้พิงอกมันและยังเอามือมาเช็ดเหงื่อที่หน้าผากออก
“คนเก่ง เดี๋ยวต้องลงแล้วนะไหวรึเปล่า ผมไปส่งไหม?”
“ไม่ต้อง ถอยไปเลยไอ้โรคจิต”
“ไม่ชอบหรอ คนเก่งกระตุกใหญ่เลยนะตอนที่ผมรูดแรงๆ”
“ไม่ว้อย!!” เขาตะโกนใส่ไอ้โรคจิตโชคดีที่ถึงสถานีที่เขาต้องลงพอดี
พอประตูเปิดเขาจะรีบวิ่งออกไปทันทีก่อนจะออกเขาได้ยินเสียงไอ้โรคจิตพูดเบาๆว่า เจอกันอีกนะครับ เจอกันบ้างมึงสิครั้งเดียวก็เกินพอตัวเขาก็บ้ามากปล่อยให้มันทำแบบนั้น
ตอนเช้าซองอูต้องออกไปทำงานเหมือนทุกๆวัน นึกย้อนไปเมื่อคืนเขาแทบอยากจะมุดดินไม่รู้เขาไปยอมให้ใครที่ไหนทำกับเขาแบบนี้ถ้าเจออีกเขาจะร้องให้สุดเสียงเลย ไม่สิ ต้องไม่เจอกันอีกสิ รถไฟฟ้าตอนเช้าก็เหมือนทุกวันคนแน่นจนเขาแทบแบนจมไปกับคนภายในตู้เขาถูกดันจนมายืนหันหน้าเข้ากับหน้าต่างรถ บ้าเอ้ย นี่มันมุมเดิมเลยหนิ่หว่า คงไม่มีทางเจอไอ้โรคจิตนั้นอีกแล้วล่ะ
ซองอูเอามือจับกับเสาของรถก้มหน้าเล่นโทรศัพท์เช็คข้อความจากพี่จีซองที่ทักมาถามว่าเขากลับถึงบ้านปลอดภัยรึป่าว
“เจอกันอีกแล้วนะคนเก่ง”
เสียงทุ้มนุ่มโทนเดียวกับไอ้โรคจิตเมื่อคืนดังขึ้นข้างหูของซองอูจนไรขนอ่อนบริเวณหลังหูของซองอูลุกชัน
ไอ้โรคจิตเห็นแบบนั้นก็ก้มหน้ามาเลียที่ข้างหูเขาเบาๆ
“ไอ้โรค อึ่ก จะ อ๊ะ จิต” เสียงของเขาสั่นไปหมด
จะไม่ให้สั่นยังไงไหวไอ้โรคจิตมันเลียหูไม่พอมันเอาลิ้นแหย่เข้ามาในหู
เลียหนักบ้างเบาบ้างสลับกันไปยิ่งเขาตัวสั่นมันยิ่งได้ใจค่อยๆลากลิ้นลงมาที่กกหูและต้นคอของเขา
“อย่า ฮึก อย่านะ อ๊าง” ซองอูกัดปากเก็บเสียงแทบไม่ทัน
ไอ้โรคจิตมันเอามือบีบนวกเข้ากับแท่งเนื้อของเขา ซองอูแทบไม่รู้ตัวเลยว่ามันปลกกางเกงเขาออกตอนนั้นครั้งนี้มันรุกหนักกว่าเดิมเอามือสอดเข้าในกางเกงใน
สัมผัสเข้ากับลำแท่งเข้าอย่างจัง
“อุ่นจังเลยครับ สีชมพูสวยแถมขนาดมันก็น่ารักพอดีกับมือผมเลย” มันว่าแล้วขยับมือรูดเร็วแรง
เอานิ้วขยี้ที่ส่วนหัวไล้มือวนจนซองอูแทบบ้าตัวเขาสั่นไปหมด หยาดน้ำเริ่มเยิ้มที่ส่วนหัวยิ่งตอนเช้าแบบนี้ไม่แปลกเลยที่อารมณ์เขาจะขึ้นง่าย
มันหยุดมือที่รูดชักให้เขาย้ายมือมาด้านหลังบีบนวดสะโพกของเขาอย่างแรง มืออีกข้างกดหลังของเขาให้แอ่นแล้วดึงสะโพกให้โก่งโค้งขึ้น
“ยกสะโพกกับกางขาออกอีกหน่อยสิครับ” ซองอูคล้ายกับคนละเมอเขาทำตามทันที
ไอ้โรคจิตเอานิ้วมาลูบบริเวณปากทางด้านหลังเขาจนเขาสะดุ้งสุดตัว มันเห็นเขาสะดุ้งก็ยิ่งสนุกมืออีกข้างลูบแท่งเนื้อของเขาแรงและเร็วส่วนอีกข้างเอาใส่ปากเขากว้านนิ้วจนน้ำลายของเขาชุ่มมือมันไปหมดและเอาลงมาลูบปากทางด้านหลังสักครู่
พอได้ที่มันก็ค่อยกดนิ้วเข้ามาในช่องทาง
"เจ็บ มันเจ็บ ฮืออ น้องซองอูเจ็บ”
นิสัยเดิมของซองอูกลับมาเวลาเขาเจ็บหรือเมาจะเผลอแทนตัวเองว่าน้องไม่รู้ตัว
“หึ
น้องซองอูทนหน่อยนะจากนี้จะเสียวจนร้องไม่หยุดเลย”
มันว่าพร้อมกับเอานิ้วที่อยู่ในช่องทางวนเป็นวนกลมขยับแทงเข้ามาตื้นๆ ส่วนมือข้างหน้าก็บี้ไปที่หัวแท่งเนื้อแล้วเอามืออุดบริเวณปากท่อปัสสะวะเพราะเห็นว่าน้ำรักของเขาเยิ้มคล้ายกับจะปล่อยออกมา
“อ๊าง อะ
อ๊ะ ฮืออ เสียว น้องซองอูเสียว”
“ซี๊ดด ฮึ่ม เสียวหรอครับ”
มันถามพร้อมแหย่นิ้วเข้ามาที่ช่องทางข้างหลังลึกขึ้นแทงระรัวจนเขาตัวสั่นไปหมด
“จะถึงแล้ว
โอ้ย ซี๊ด” แล้วซองอูก็ต้องตกใจจนเหวอ เพราะไอ้โรคจิตข้างหลังหยุดมือไปเฉยๆทั้งข้างหน้าและหลัง
เขาหันไปมองมันแล้วทำหน้าอ้อนวอนโดยไม่รู้ตัวตาของเขามีน้ำตาคลอที่มาจากความเสียวกระสัน
“อยากได้เหรอครับคนเก่ง
อยากต่อรึเปล่า” ซองอูพยักหน้าไปอย่างไม่ลังเลเขาไม่สนแล้วขอแค่เขาหายจากความอึดอัดนี้ก็พอ
“งั้นทำตามนี้นะครับ”
.
.
.
.
“อ๊า อ๊ะๆ อื๊อออ เสียวพอก่อน เสียวไปหมดแล้ว” เสียงของซองอูร้องลั่นห้องน้ำสาธาระณะ เขาเหมือนคนที่ขาดสติไอ้โรคจิตมันกระซิบบอกให้เขาเดินตามมันออกไปตัวเขาก็ตามมันไปอย่างไม่ลังเล มันพาเขามาที่ห้องน้ำสาธาระณะหน้าห้องน้ำมีป้ายปิดให้บริการ มันเข้าไปในห้องหนึ่งในนั้นปิดประตูถอดกางเกงของเขาลงอย่างเร็วจับบเขานอนลงบนชักโครกที่ปิดฝาไว้ พร้อมก้มลงมาอมแท่งเนื้อของเขาอย่างแรง ทั้งดูดและรัวลิ้นบริเวณส่วนหัวแท่งเนื้อเขาอย่างแรงมันดูดซะจนแก้มตอบมือก็รูดแท่งเนื้อเขาขึ้นลงพร้อมกันไปด้วย เขาแทบจะบ้าตายอยู่แล้วชีวิตไม่เคยจะเสียวเท่านี้มาก่อน
“โรคจิตเบาๆหน่อย น้องซองอูเสียวใจจะขาดแล้ว”
ไอ้โรคจิตเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เขา
“เรียกแดนสิครับ”
“ไม่ อ๊า!! อึ่ก ฮื่ออ” ซองอูครางลั่นเพราะโรคจิตบีบแท่งเนื้อของเขาแรงๆหลังจากที่เขาไม่ยอมเรียกชื่อมัน
“เรียกสิครับ
ซองอู” ขยับมือรูดแท่งเนื้อเขาแรงๆจนเขาทั้งเจ็บทั้งเสียว
“แดน
อ๊า แดนเบาๆก่อนนะน้องซองอูเสียวจนจะบ้าแล้ว
ฮึ่ก” ไอ้โรคจิตหรือแดนได้ยินอย่างนั้นก็หัวเราะออกมาเบาๆคลายมือที่บีบแท่งเนื้อเขาออกนิดๆแต่ขยับเร็วเท่าเดิม
แดนจับแท่งเนื้อเขาแนบไปกับหน้าท้องของเขาและก้มลงมาเลียบริเวณช่องทางหลังรัวลิ้วจนซองอูสะดุ้ง ยกสะโพกจนลอยขยับหนีตลอดแดทนไม่ไหวเอาขาเขาพาดที่บ่าของแดนทั้งสองข้างและเอานิ้วแหวกคลี่บริเวณช่องทาง แทงลิ้นเข้าอย่างเร็วและหนักหน่วงสลับกับเลียหนักบ้างเบาบ้าง
ช่องทางของซองอูตอนนี้ชุ่มไปด้วยน้ำลายของแดนจนซองอูรู้สึกได้
“ดะ แดน
อือ แดนครับ เสียวจังเลย อ๊ะๆ” ซองอูครางลั่นจนเสียงแทบแหบ แดนหยุดลิ้นที่รัวแล้วเอานิ้วกลางสอดใส่เข้ามาในปากของเขากว้านไปทั่วทั้งปากจนนิ้วชุ่มน้ำลายไปหมดตอนที่แดนชักนิ้วออกจากปากเขาน้ำลายของเขายืดติดปลายนิ้วแดนตามไปด้วย
“ซี๊ดด โคตรน่าเอาให้ยับเลย”
แดนสบถออกมาจนเขาหน้าแดงไปหมด
นิ้วกลางนั้นสอดไปในช่องทางของเขาพรวดเดียวจนเขาสะดุ้งร้องไม่ออกมันจุกไปหมด
แดนไม่ได้ปล่อยให้เขาพักขยับนิ้วแทงระรัวควงนิ้วสลับบ้าง
ทำสักพักก็สอดนิ้วที่สองเข้ามาทำอย่างเดิมคล้ายกับพยายามขยายช่องทาง
เขาทั้งจุกทั้งเสียวได้แต่ครางตาลอย น้ำลายไหลเยิ้มเลอะข้างแก้มไปหมด
“แฮ่ก เหี้ย น่าเอาชิบหายไม่ไหวแล้วโว้ย”
แดนพูดพร้อมกับผละออกไปปลดกางเกงลงพร้อมกลับกางเกงใน ซองอูตกใจกับภาพตรงหน้าแท่งเนื้อของแดนใหญ่กว่าเขามาก
มีเส้นเอ็นขึ้นมันดูสั่นระริกและมีน้ำเยิ้มส่วนปลาย เขาทั้งกลัวทั้งอยากลองจนได้แต่นิ่งค้างทำอะไรไม่ถูกมองแดนที่รูดแท่งเนื้อตัวเองสองสามที
แล้วจึงขยับตัวลงมาหาเขาจับขาทั้งข้างขยายแหกออกกว้างจนแนบไปกับข้างเอวเขา ถ่มน้ำลายใส่มือของตัวเองและเอามาป้ายที่ปากช่องทางสีชมพูอ่อน จ่อแท่งเนื้อใหญ่โตมาที่ช่องทางค่อยขยับๆเข้ามาทีละนิด
“เจ็บ
แดน น้องซองอูเจ็บ พอเถอะนะ”
แดนยอมหยุดก้มหน้าลงมาจูบกับเขาเอาลิ้นสอดเข้ามาค่อยๆไล่ลิ้นไปตามกระพุ้งแก้มบ้าง
บังคับให้เขาแลบลิ้นค้างไว้แล้วดูดเลียลิ้นของจนเขาเคลิ้ม พอเห็นเขาเคลิ้มไปกับจูบก็แทงแท่งเนื้อเข้ามาพรวดเดียว
เขาจุกเจ็บได้แต่นอนอ้าปากค้างน้ำตาไหลไปหมด
“ซี๊ด แน่นจังครับซองอู
อดทนหน่อยนะต่อไปจะไม่เจ็บแล้วจะมีแต่เสียวเท่านั้น เชื่อแดนนะ”
แดนเอามือปาดน้ำตาให้เขาแล้วขยับส่วนที่เชื่อมกันช้าๆ ซองอูเริ่มหลุดเสียงคราออกมาหลังจากที่เริ่มชิน
พอแดนเห็นจึงเร่งจังหวะขยับส่วนนั้นเร็วและแรงขึ้น บางจังหวะถอยออกมาจนแท่งเนื้อเกือบหลุดและแทงพรวดกลับเข้ามาจนสุด
โดนจุดกระสันภายในของซองอูจนเขาตัวสั่นน้ำตาไหลเพราะความเสียวไปหมด
แดนแทงเข้าเอาแบบนี้ซ้ำๆและทุกครั้งก็โดนจุดกระสันของซองอูที่ทำอะไรไม่ได้เลย
นอนครางลั่นน้ำรักเยิ้มที่ส่วนหัวไปหมด
“อ๊า
แดน ซี๊ดด แดนๆ จะออกแล้ว น้องซองอูจะออกแล้ว”
“ก็ออกสิครับ ปล่อยออกมาเลย” ซองอูได้ยินแบบนั้นตัวของเขากระตุกทันที
ปล่อยน้ำออกมาจากส่วนหัว กระเด็นเลอะทั้งหน้าท้องของซองอูและบางส่วนกระเด็นไปโดนหน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพคของแดน
แดนก้มมองน้ำขาวขุ่นนั้นเอานิ้วปากออกจากหน้าท้องซองอูแล้วส่งนิ้วนั้นเข้าปากตัวเองดูดเลียคล้ายกับมันอร่อยนักหนา
เขาอายจนต้องหันหน้าหนีภาพเบื้องหน้า แดนจับซองอูให้ลุกขึ้นยืนจัดท่าให้ซองอูโดยให้โก่งสะโพกมาทางแดนมือท้าวกับพนังห้องน้ำ พอจัดท่าทางแล้วแดนจึงย่อตัวสอดแท่งเนื้อเข้าช่องทางแบบงัดเสยขึ้นซองอูปลิวไปตามแรงส่งที่รุณแรง
แดนเอามือล็อคเอวซองอูไว้แล้วขยับสะโพกเร็วแรงเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้องน้ำไปหมด
ทั้งงัด ควงเป็นวงกลม แต่เหมือนยังไม่สะใจแดนจึงยกขาซองอูขึ้นข้างหนึ่ง
ขยับเอวระรัวซองอูครางลั่นคล้ายกับจะถึงอีกรอบ
“ซี๊ดด โคตรดี แน่นรัดไปหมดแล้วแดนจะถึงแล้วนะ ซองอูล่ะครับ”
“จะถึงแล้ว อ๊า เสียว ใกล้แล้วๆๆ”
แดนเร่งจังหวะเอวให้เร็วกว่าเดิมพร้อมเอื้อมมือมารูดแท่งเนื้อของเขา
ประมาณสองถึงสามนาทีตัวแดนกระตุกแล้วปล่อยน้ำเข้าช่องทางของเขามันทั้งอุ่นทั้งร้อนไปหมด
ซองอูถูกดรูดชักแท่งเนื้อสีชมพูอ่อนอยู่อีกสักพักก็ปล่อยตามแดนไป
“แฮ่ก ฮะ ดีโคตร
ไม่เคยเจอใครแบบนี้” แดน พูดพร้อมถอนออกจนได้ยินเสียงหลุดดังพล็อคน้ำสีขาวขุ่นค่อยๆไหลออกจากช่องทางเปรอะไปตามขาของซองอู ซองอูหมดแรงปล่อยให้ตัวเองไหลลู่ลงมากองกับพื้น แดนขยับมาทำความสะอาดให้ซองอูประคองให้ซองอูนั่งบนตักของเขาที่นั่งอยู่บนฝาชักโครก
“ดีไหม ชอบรึเปล่าครับ” แดนถามพลางเช็ดเหงื่อให้ซองอู
“ดีมั้ง ไม่รู้สิครั้งแรก”
“ถ้าดีก็มาหาแดนที่ห้องสิ ไม่รู้หรอว่าแดนอยู่ข้างๆห้องซองอูนะ”
“ฮะ
ว่าไงนะ” ซองอูเด้งตัวออกจากตัวแดน หันไปมองตาเบิกกว้าง
“หึ ก็ตามนั้นแระครับมาหาแดนที่ห้องสิ”
แดนบอกพร้อมก้มลงจูบปากบางบวมเจ่อสีแดงของคนที่อ้าปากค้างมองเขา
จบเนอะเยอะล่ะเกิน ฝากด้วยนะคะไม่มีอะไรหรอกนอกจากแต่งเพื่อสนองกามตัวเอง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น